Valreas > Goudarges

Dag 12. Ik ben iets later vertrokken na een ontbijt op de camping. Trouwens de eerste keer deze vakantie dat ik niet onderweg mijn croissants en chocoladebroodjes naar binnen trek. Er is wat meer tijd. Er staan nog 2 fietsers klaar om te vertrekken. Onderweg tref je de ene wijngaard na de andere. De geur van lavendel zal ik ook blijven herinneren. Na een langzaam dalende vlakte met weeral wind in rug nader ik de Rhône. Het is al na de middag en de zon begint al aardig te stekken. Eenmaal deze Rhône over kom ik in languedoc-roussillon streek die rijkt tot aan de Middellandse zee. Bij de laatste beklimming richting Chartreuse de Valbonne kan ik de kilometers beginnen aftellen. De laatste 30 snikhete kilometers kunnen me niet meer temperen. Nog even en we zijn er!! De ontvangst op de camping in Goudarges was op zijn minst gezegd hartelijk. Met een rolletje toiletpapier hadden ze een lint gespannen waar ik mocht doorrijden. Verschillende mensen stonden te applaudisseren en een fris watertje en cola werden me snel overhandigd. Oeffffff.... Ik heb het gehaald zonder incidenten, kleerscheuren of technische mankementen. Nu tijd voor rust!!!! Steve

Chabeuil > Valreas

Dag 11. De voorlaatste tocht richting zuid. Vandaag 2 beklimmingen van 300m. De eerste beklimming, de Col du pas de Lauzun, stijgt met 5 tot 7% door het bos. Het is koel maar aangenaam. Je ben sneller boven dan je denkt. Een smalle oversteek tussen de hoge kliffen die nog eens 400m boven de weg uitsteken. Prachtige natuur en weinig doorgaand verkeer. De afdaling is een verademing. De dorpjes zijn toeristisch en er zijn veel winkeltjes waar je kunt kopen. Er is zelfs een marktje. De tweede beklimming verloopt grotendeels in open vlakte en is met de blakende zon en zwaardere opdracht. Maar ik ga door. Ik heb voldoende water bij me. Ik houd mijn kilometerteller in de gaten. 998,999, 1000... De kaap van 1000 kilometer vond ik de moeite om even te stoppen. De lange afdaling is deze keer een beloning op de klimprestatie. Bij aankomst op de camping is het 36 graden en ze hebben een zwembad, een overkapt terras met snackbar en gratis Wifi. Tegen de avond komen er donkere wolken over de camping. Er barst een onweer los met hevige regen. Het duurt maar een kwartiertje zeiden ze en ze hadden gelijk. Daarna was de temperatuur aangenaam 25 graden. Morgen deze tijd ben ik al op mijn eindbestemming.

Faramans > Chabeuil

Dag 10. De wekker ging af om kwart na 5. Vandaag wordt het nog warmer zei de campingbaas. Alles ingepakt en stillekes de camping verlaten om 5u55. Ik zag nog op het nippertje hoe de campingbaas me hartig uitzwaaide. De frisse temperatuur doet goed. Ca roule !!! Rond 9u kom ik in tegengestelde richting een dame (Yvonne 46) tegen op de fiets. Ze vroeg in het Nederlands of ik een petje had zien liggen. Ik zei 300m terug zag ik die liggen. In het volgende dorp was haar man (Hans 56) aan het wachten op haar. Na een praatje kreeg ik te horen dat "La tour de France" start in de volgende stad Roman-sur-Isere. Dit gebeuren heb ik dan ook gretig meegepikt. Intussen wachtend op een rotonde met een Nederlands koppel van rond de 60 wat verhalen uitgewisseld. Veel spectacel en show bij de caravan maar het was het wachten waard. Na anderhalf uur passeerden de coureurs. De stad was volledig afgesloten. In de namiddag ben ik gearriveerd in Chabeuil, een dorpje vlak voor de hoge bergen. Op een oudere camping komen Yvonne en Hans later ook aan. Ze vragen me om een pintje te komen drinken vanavond. Er komen nog Nederlandse fietsers en wandelaars aan. Het wordt weer gezellig. Nog 2 dagen te gaan ....

Loyettes > Faramans

Dag 9. Even dacht ik om een rustdag te nemen. Maar dan toch niet. Vandaag enkele hevige klimmetjes om dan 65km zuidwaarts terug te overnachten in Faramans. Ik heb de afstand wat verminderd door het warme weer. Onderweg ben ik twee Polen tegenkomen die te voet naar Spanje stappen. Ze waren al 60 dagen onderweg. We hebben nog snel even een selfie genomen en via facebook uitgewisseld. Ik ben nog enkele medefietsers tegengekomen die naar het noorden trokken. Spontaan wordt de hand opgestoken of geknikt. In de open vlakte voor Faramans zag ik links in de verte de Alpen en rechts de voor-Pyreneeën. Deze morgen ben ik vertrokken om 7u en om 13u ben ik aangekomen. Ik kreeg gratis een koude mutivitaminen fruitsap aangeboden op de camping. Wat een verwelkoming!!  De supermarkten waren dicht. Het is Zondag. Erik is later om 16u op dezelfde camping aangekomen.

Condes > Loyettes

Dag 8. Condes is een klein dorpje stroomafwaarts Barrage de Vouglans. Het ligt aan een groot meer. Om 6u in de ochtend slaat het weer om. Een hevig onweer over mijn tent. Ze is waterproof en kan tegen een hevige windstoot. Met een regenvest rijd ik toch door. Na een uur heb ik nog eens flink moeten schuilen voor een stortbui. Daarna zonnig weer. Het eerste stuk volgt de route de kronkels van de Aine tot in Pont d'Ain. Daarna een lang saai stuk door open vlaktes. Rond 16u kom ik weer uitgeput op de camping iets voorbij Loyettes. Erik (52) een Nederander volgt het zelfde traject. Hij rijdt minder kilometers per dag. We wissellen wat verhalen uit. Hij vertrekt rond 9u in de ochtend. Misschien zien we elkaar dan morgen terug. Het einde van de tocht is in zicht. Nog een slordige 244 km....

Poligny > Condes

Dag 7. Het wordt de zwaarste dag vandaag. Althans volgens de hoogtekaart in mijn boekje. Poligny ligt juist voor een plateau waar ik de hele dag bovenop ga blijven. Het eerste uurtje klim ik van 300m naar 600m. De toon is gezet. Daarna op het plateau enkele klimmetjes en dalingen om dan uiteindelijk in de namiddag aan de andere kant terug af te dalen. Vandaag wordt het 36 graden. Dus onderweg wordt het flink zwoegen en zweten. Onderweg kom ik verschillende koers wielrenners tegen die me inhalen met hun carbonfietsjes. Iedereen knikt of groet 'bonjour'. Ik zie zelfs een man met zijn vriendin voorbijfietsen. Even later op een verlaten terrasje kom ik ze tegen en herken ik een Vlaams accent. Ik vroeg van waar ze waren. Ze komen uit Gent. Dat zijn leuke ontmoetingen. Terug op de camping deze keer geen geluk vandaag. Een oudere Hollandse dame met haar elektrische high-speed-fiets met nummerplaat was ik ook eerder tegengekomen. Ze leek nogal gesloten en op zichzelf. Tijd om een boek te lezen. Op naar morgen.

Marnay > Poligny

Dag 6. Het dagelijks ritueel herhaald zich. Opstaan, douchen, inpakken, bakker en richting zuid. Marnay is een mooi pitoresk klein dorpje. Er is keuze uit 3 bakkers, een supermarktje, een juwelierszaak, ... Snel even een foto nemen en terug onderweg. Deze ochtend zag ik net nog een mede fietser op de camping met de zelfde soort fietstassen. Hij stak zijn hand op. Vandaag rijd ik de Jura binnen en laat de Vogezen achter me. De hellingen en afdalingen worden grilliger. Ik krijg al snel de indruk dat het vandaag minder kilometers zullen worden. De temperatuur rond de middag gaat boven de 30 graden. Mijn waterverbruik stijgt recht evenredig. Ik ben tot in het stadje Poligny geraakt. Verder fietsen met deze hitte zou ik niet meer kunnen. Op de camping kom ik Rudolf (64) tegen. Hij is een oost-duitser die spontaan zijn logboek voorlegd van zijn fietstochten van de laatste 20 jaar. Deze keer was hij al 42 dagen onderweg (Iets boven de 4000km). In een cirkelvorm baant hij zich een weg door alle Europese landen. Gespreksstof genoeg deze avond. Samen naar de supermarkt om een kant en klaar gerechtje en een fles rosé wijn. We maakten wijnbekertjes van leeggedronken waterflesjes. Het was weeral supergezellig en basic. Ik Vlaams met Engels hij Duits met Engels. We schieten goed met elkaar op. Op het einde van de avond zijn we beste vrienden. Ben al benieuwd naar het volgende avontuur.

Baulay > Marnay

Dag 5. Deze ochtend een lekkere warme douche op de boerderij, inpakken, mijn drinkbussen vullen en hopakee.... De goesting vermeerderd elke dag. Ik sta ervan versteld hoe snel je lichaam zich hersteld na de inspanning van elke dag. Vandaag een rustige dag langs de oevers van de Saône met weinig hoogteverschil met eindbestemming Marnay. Ik kreeg intussen een smsje terug van Mischa (die al 90 km voorop zit) dat Marnay heel mooi is. Camping met zwembad en leuk onthaal. Ben benieuwd. Ik neem tijd voor een ontbijt op een rustig plekje aan het water met in de verte de stad Port-sur-Saone. De ochtenzon doet deugd op mijn gezicht. Daar doen we het voor........

Charmes > Baulay

Dag 4. Vandaag ben ik alleen vertrokken om 7u naar de volgende camping. Mijn eerste dag alleen op pad. 18graden en geen wind. Dat beloofd. Er heerst een gevoel van vrijheid. De eerste 20km gingen de spieren niet mee maar ik wist dat dit maar tijdelijk was. Na een tweede ontbijt en voldoende drinken ging alles vlotjes. Na enkele colletjes (zoals Mischa ze benoemt) kom ik uitgeput op de top waar twee dames (moeder en dochter) zitten te picknicken aan de kant. Aan de fietsen kon ik zien dat ze ook aan het trekken waren. Eenmaal terug op adem zeiden ze dat ze noordwaarts trokken. Ze waren gestart in Avignon en fietsen zo naar Nederland. Onze vorige vriend Mischa hadden ze de vorige avond al op de camping ontmoet. Ik stuur hem nog een smsje om hem de groeten te doen. Intussen heb ik de graanschuur van Frankrijk verlaten en ben ik de Vogezen binnengereden. Het landschap begint er anders uit te zien. Na 9 uren op de fiets ben ik op de boerderij/camping aangekomen.

 

Vic sur seille > Charmes

Dag 3. Theo (64) blijft nog een dagje extra ter plaatse om uit te rusten. Mischa (40) wil nog een eindje meerijden. Nog snel wat telefoonnummers uitgewisseld en hopla... Terug naar de bakker en daarna weer bittere ernst. Halverwege onze route passeren we Luneville waar Mischa op zoek gaat naar een nieuwe trapper voor zijn fiets. Ik spring een winkel binnen om eten en drinken te hamsteren. De les van gisteren hebben we begrepen. Daar hebben we elkaar de hand geschud en elk ging zijn eigen weg. Savond op de camping in Charmes nog 3 spelletjes poker gespeeld met 2 jonge Zwitsers al liftend op doortocht naar België. Ik heb ze de Gentste feesten aangeraden om te bezoeken. Tot daar het leven van een eenzame fietser.

Volstroff > Vic sur Seille

Dag 2. Om 6u in de ochtend kregen we een vogelgezang op de camping. Op het gemak alles inpakken en 8u stipt op de fiets naar de eerste warme bakker. Vandaag rijden Mischa (40) en Theo (64) mee naar de volgende camping. Op de nuchtere maag al meerdere hellingen in de kuiten om twee dorpen verder enkele koffiekoeken en een fles water te kopen. Daarna was de pret over. Tientallen verlaten dorpen op onze route en hongerig op zoek naar voedsel... maar tevergeefs. Solidair als we zijn hebben we dan maar ons noodrantsoen (suikerwafels) verdeeld met ons drieën. S'avonds een pizza besteld om ons energie peil aan te vullen en vele leuke ervaringen gedeeld.

Arlon > Volstrof

Dag1. Deze ochtend heb ik de trein gemist door een spoorwissel. Damm.... Is dat even balen. Dan maar de volgende genomen. Eenmaal in Arlon begint het avontuur. Het weer was schitterend. Kilometers bergaf richting de Moezel. Het is 30 graden en wind in de rug. Beter kan je niet wensen. Luxemburg doorgereden en voor je het doorhebt sta je aan de poort van Frankrijk. Eindbestemming vandaag is een Camping in Volstroff. Al liters water binnen gekapt onderweg maar nog steeds dorst. Bij een oude man in de voortuin vriendelijk nog wat water gevraagd en nog 20 km te gaan.  Die mensen zijn echt vriendelijk. Mocht zomaar het huis door stappen tot in de keuken. Uitgedroogd aangekomen op de camping kom ik nog twee Hollandse fietsers tegen. Zij kwamen elkaar eerder tegen op de route. Een oudere man die een andere richting uitgaat en een leeftijdsgenoot die ook naar het zuiden fietst. Morgen rijden we samen.

Korte schets

Toch even kort de reisplanning schetsen ... Zaterdagmorgen 11 juli vroeg opstaan en op de fiets naar Gent Sint Pieters station. Een treinticket kopen om naar Arlon te reizen. In Arlon terug op de fiets, de Franse grens oversteken en inpikken op een uitgestippelde fietsroute die loopt van Maastricht tot in Saint Maries de la Mer ( Middellandse zee). Later op de route (907km verder) draai ik af naar Goudarges (Ardeche). Ik heb een tent(je) en accessoires mee om te overnachten in campings. Voor de terugrit kan ik gelukkig met de auto meerijden.

Het verlangen

De vertrekdatum komt in zicht. Stiekem tel ik het aantal dagen voor mijn grote fietstocht naar de Middellandse zee. Nu nog 10 dagen om er naar uit te leven (en met volle teugen). Ik probeer mijn euforie wat te onderdrukken voor mijn directe omgeving. Alle bagage ligt al voortijdig klaar om in te pakken, dit is nochtans niet mijn gewoonte. Nu ja, veel ga ik echt niet meesleuren op mijn fiets.